Słowem wyjaśnienia

Witajcie, moi drodzy czytelnicy! Jak widzicie, od końca kwietnia nie pojawił się żaden rozdział, co miało druzgoczący wpływ zarówno na moje plany, jak i na Wasze oczekiwania wobec mnie jako autorki. Jako że dzisiaj znów wypada termin, w którym coś powinno się pojawić (a nie ma, bo czeka na oddanie od bety), postanowiłam napisać, co się takiego stało w moim życiu, że Was opuściłam na tak długi okres czasu.

W maju miałam sesję. Niby nic strasznego, ale dziwnym zbiegiem okoliczności na szkolnych komputerach znalazł się wyjątkowo paskudny wirus, który w momencie podpięcia pen drive'a kasował w sekundzie pliki, które się na nim znajdowały. I właził w ten sprzęt, więc gdy człowiek chciał podłączyć pena pod inny komputer, automatycznie zarażał dalej. Jako że każdy student u mnie nosi wszystkie swoje prace na penie, całe dwa lata studiów straciły swoje prace w ciągu kilku dni. W SAMYM ŚRODKU SESJI. W tym i ja. Prace, które robiłam przez dwa tygodnie, musiałam robić od początku na kilka godzin przed ostatecznym terminem oddania prac. Musicie więc sobie wyobrazić taką Sen Chu z przekrwionymi oczami siedzącą przed Photoshopem, Illustratorem, Lightroomem i innymi dziwnymi programami do tworzenia grafik oraz obróbki zdjęć o 3 nad ranem, pijącą chyba dziesiątego Red Bulla, byle tylko zrobić wszystko na czas. A prac miałam do zrobienia około 20.  większości były to grafiki, a nawet pełen projekt internetowej strony responsywnej. Byłam w czarnej dupie i nie miałam kompletnie głowy do pisania. 

Jakby tego było mało, wirus zaraził wszystkie moje komputery w domu i gdy straciłam kilkaset zdjęć z sesji zdjęciowej, przeżyłam naprawdę duże załamanie nerwowe. Na szczęście miesiąc temu znalazłam złotego informatyka, który mi wszystko naprawił i już nie mam problemów.

Potem nastał czerwiec, szkoła poszła w odstawkę, a przyszedł czas na praktyki w gazecie. Jak możecie się domyślić - wtedy też nie miałam czasu na pisanie, bo skupiałam się na zbieraniu materiałów do artykułów i opracowywaniem ich. 

W lipcu... W lipcu to nie wiem, co się ze mną działo, ale wiem, że napisałam rozdział 20. Ba! - napisałam nawet 21, który właśnie sobie spokojnie kończę, jednocześnie rozmyślając nad logicznym rozpisaniem końcówki tomu (przypominam, że mój plan pierwotnie zakładał 30 rozdziałów i chyba tak uda mi się to zrobić). W międzyczasie nastąpił upalny armagedon i zamiast na weekend, zostałam na wsi dwa tygodnie, by ratować resztkami wody ze studni ogród mojej mamy. Potem się jednak zbuntowałam i wróciłam do Warszawy tylko po to, by dwa dni później pojechać na niemalże tydzień nad morze. Muszę przyznać, że się tam zresetowałam i nastawiłam na nadchodzący drugi rok. Dyplomowy, notabene.  Wiem doskonale, z czym mam problem, co muszę zmienić przede wszystkim w sobie, byście w ogóle zobaczyli całą historię o smokach. Mam nadzieję, że uda mi się znaleźć w sobie wystarczająco dużo energii, by tak się stało. 

A jeżeli nie, moja kochana beta - Nearyh, nakrzyczy na mnie i rozdział się pojawi. Zobaczycie. 20 rozdział nadchodzi wielkimi krokami. I mam nadzieję, że to, co się szykuje w historii naszych bohaterów, bardzo Wam się spodoba.

Pozdrawiam serdecznie i ściskam gorąco, 

Wasza nieogarnięta autorka Sen Chu.